Supskraip
Toen ik net op het Net zat, werd ik nog gegrepen door alles wat mooi,
knap en nieuw was. Ik snelde naar homepages met de nieuwste grapjes,
haalde van elk programma de nieuwste versie zo vers mogelijk binnen,
probeerde elk snufje zo accuut mogelijk toe te passen en abonneerde
me op al wat gratis was. Maar na een maand of zeven werd het minder
- minder snel, minder vers en minder accuut. Dus al voordat Netscape
2.0 er was, was ik mijn rooie oortjes kwijtgeraakt en merkte ik dat
ik weer ontroerd werd door dingen die niets met Internet te maken
hadden - goede films, dunne boeken, lieve vrienden en zo.
En dan, zo onverwacht dat het welhaast brutaal is, vangt me dan
toch weer de ontroering. Niet vanwege iets knaps, maar juist vanwege
een oh zo menselijk klunzigheidje van een onschuldige nieuwkomer die
maar eens wat probeert. Want dat blijkt de vonk voor een in ongekende
betovering stralend miniatuurtje. Toegegeven, het duurde even - bij
iets dat werkelijk een schoonheid uit onbevangenheid heeft is dat
nu eenmaal zo - voordat de volle diepte ervan tot me doordrong, maar
daarna kon ik er dan ook niet van slapen, zo gelukkig was ik in het
besef dat zoiets als dit ontstaan kon.
Ga er dus maar even voor zitten, doe het licht uit en steek iets
op. Want hier komt het digitale dansje dat best wel eens het literaire
hoogtepunt van het jaar zou kunnen zijn (het spijt me voor Gerard,
maar hij begrijpt het vast wel).
Het komt uit dds.dds en is te vinden onder het kopje 'subscribe'.
>> > > Subscribe
>> >
>> > Huh?
>>
>> Yep.
>>
>Unsubscribe
