Eeuwige maagd
In het letterendeel van de Vrij Nederland van 27 juli jl. schrijft
Joost Zwagerman:
Douglas Couplands nieuwe boek 'Microslaven' speelt in de wereld
van Microsoft en Internet, en kan eventueel surfend gelezen worden.
Na deze subtiele verwijzing naar de traagheid van het Web bespreekt
hij het genoemde boek. En dat zou ik best eens kunnen gaan lezen,
alleen al omdat ik volledig gevangen ben door de daarin behandelde
liefdesrelatie tussen hoofdpersoon en computer:
.. een soort sfinx-met-toetsenbord, eeuwige maagd èn allemansvriendin,
geruststellend nabij èn tergend onbereikbaar.
Ik las die zin een paar keer en kon niet meer op het Net zonder
eraan te denken. Vooral de implicaties van deze nieuwe liefde voor
de toekomst hielden me bezig, want waar je nu nog zuinige pornoplaatjes
uit alt.sex-nieuwsgroepen moet downloaden, kun je straks de lekkerste
interactieve virtuele prostitutie vinden; waar nu nog grote gedachtenwerelden
in fragmenten op trage webpagina's verzinken, fluisteren mij straks
levende stemmen naar poëtische hoogten en filosofische diepten; waar
me nu nog stippelig gescande pasfoto's aanstaren, praat ik straks
met echt vloekende en zoenende gezichten. Zowaar, inderdaad, een wereld
om hartstochtelijk te beminnen.
Toch wil me dat alles op de één of andere manier geen science fiction
lijken. Het heeft iets bekends, iets vertrouwds, alsof ik er al geweest
ben. Ervan gedroomd misschien? Of had ik al zo'n wereld, zonder het
geluk daarvan te beseffen?
Waarempel, ik denk dat het dat is: een wereld die vele malen interactiever
is dan mijn computer, want wat er in mijn hoofd zit is in geen multimediasetting
ooit te vangen.
Aldus, ik hàd al verkering en ze heet boekenkast. En het doet best
een beetje pijn om vreemd te gaan.
Schoft die ik ben.
