Dutch horror ;)
Vroeger zijn we ooit eens groot en belangrijk geweest. We liepen
voorop in de wereld, Amsterdam was een centrum van kunst en wetenschap,
Nederlanders waren de top in het bouwen en over de wereld laten varen
van imposante schepen en we behoorden tot de allergrootsten als het
ging om het bezetten van verre landen en het verkrachten van vreemde
culturen. Onze taal en cultuur telde toen dan ook echt mee. Niet dat
iedereen Nederlands ging spreken, daarvoor was het toen waarschijnlijk
al te moeilijk, maar er bleven woordjes hangen en er werden uitdrukkingen
dankzij ons gegenereerd waardoor we andere talen verrijkten.
Dat is allemaal behoorlijk in verval geraakt. Het laatste woord
dat we de wereld bij mijn weten gegeven hebben is 'apartheid', maar
dat komt niet eens uit Nederland zelf en je kunt je bovendien afvragen
of het een woord is om trots op te zijn. De laatste uitdrukking is
bij mijn weten een 'Dutch treat', gebruikt bij het uitgaan en bij
feestjes, wanneer ieder zijn eigen consumpties betaalt. Ook niet echt
iets om trots op te zijn.
Het woordje 'drugs' is een soort dieptepunt. Het blijkt gegroeid
te zijn - zo is me verzekerd - uit ons woordje 'drogerije' (gedroogde
waren) en is via het Frans in de Engelse taal terechtgekomen. En nu
krijgen we het dus weer terug, compeet ongegeneerd verengelst: een
gevoel alsof je een Nederlander ontmoet die net uit Amerika terug
is gekomen en zich er totaal niet voor schaamt dat hij geen Nederlands
meer spreekt.
Echter, 1995 heeft me geleerd dat het misschien nog niet helemaal
voorbij is. Ergens, in een ludieke nieuwsgroep kwam ik de uitdrukking
'Dutch horror' tegen. Het bleek ermee te maken te hebben dat wij mayonaise
gebruiken voor dingen (frietjes) waar Amerikanen ketchup voor gebruiken
(zie ook 'Pulp fiction'). En dit werd weer in verband gebracht met
bloederige gezichten uit goedkope horrorfilms: als je de ketchup zou
vervangen door mayonaise, dan zou je met enige fantasie aan harde
porno kunnen denken.
Ziedaar, we zijn er tenminste weer een beetje. En wellicht is dit
het begin van een nieuwe stroom van culurele en uiteindelijk zelfs
taalkundige invloed die we op de wereld gaan hebben, op het kleine,
maar invloedrijk gebied van de sexploitatie. Als we nu maar onze reputatie
van opperste tolerantie op dat gebied eer aan blijven doen en ons
blijven bekwamen in het gedogen, dan komt er een dag waarop we weer
een woordje meespreken.
